De meest voorkomende degeneratieve-dystrofische ziekte van de wervelkolom is osteochondrose. Het bijzondere is dat het zich in de beginfase op geen enkele manier manifesteert, zoveel patiënten wenden zich tot de arts als de processen van weefselvernietiging al ver zijn gegaan. Maar zelfs in dit geval wordt de diagnose niet onmiddellijk gesteld, maar na een reeks laboratorium- en instrumentele onderzoeken. Het is erg belangrijk om osteochondrose correct te diagnosticeren, omdat hoe eerder de behandeling wordt gestart, hoe groter de kans is om complicaties te voorkomen. Het is om deze reden dat u de symptomen van osteochondrose op tijd moet identificeren en een arts moet raadplegen.
Oorzaken en mechanisme van ontwikkeling
Osteochondrose begint met destructieve processen in de tussenwervelschijven. Ze drogen geleidelijk uit en nemen in volume af. Dit leidt ertoe dat de schijven hun functies niet langer correct kunnen uitvoeren. Ze kunnen instorten en dan ontstaat er een hernia. Maar meestal leidt deze aandoening tot de ontwikkeling van osteochondrose.
De tussenwervelschijf beschermt immers de wervels tegen vernietiging, dient als schokdemper tijdens verschillende bewegingen en houdt de wervels in de juiste positie. Naarmate het volume afneemt, raken de wervels verplaatst. Instabiliteit van een segment van de wervelkolom leidt tot de vorming van osteofyten - botgroei die de wervels op afstand houdt. Anders kunnen de zenuwwortels bekneld raken en kunnen de bloedvaten samengedrukt worden. Al deze processen veroorzaken de aanwezigheid van veel verschillende tekenen van osteochondrose, daarom is het zo moeilijk om het op tijd te diagnosticeren. Maar als je weet waarom deze pathologie zich ontwikkelt, kunnen mensen die risico lopen voorzichtiger zijn.
Osteochondrose wordt meestal veroorzaakt door de volgende redenen:
- aangeboren aandoeningen in de ontwikkeling van de wervelkolom of bindweefseldefecten;
- verwondingen of constante overbelasting, zware fysieke arbeid;
- slechte houding, platvoeten, ongemakkelijke schoenen dragen;
- langdurig in een ongemakkelijke houding blijven, sedentaire levensstijl;
- zwaarlijvigheid, slechte voeding, overgewicht;
- blootstelling aan chemicaliën, bijvoorbeeld het hebben van slechte gewoonten, het nemen van bepaalde medicijnen;
- frequente stress;
- natuurlijke processen die optreden tijdens het ouder worden van het lichaam;
- constant trillingseffect op de wervelkolom.
Osteochondrose ontstaat na een afname van de hoogte van de tussenwervelschijf, waarna de wervels zelf beginnen in te storten
Daarom is het noodzakelijk om uw gezondheid zorgvuldig in de gaten te houden, zodat u bij de eerste symptomen een arts kunt raadplegen. Dit is vooral belangrijk voor atleten, laders, chauffeurs, gymnasten, vrouwen, die zich vaak zorgen maken over hun dierbaren en hierdoor stress ervaren.
Symptomen
Tekenen van osteochondrose zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte en van welk deel van de wervelkolom wordt aangetast door degeneratieve processen. Heel vaak voelt de patiënt in eerste instantie niet eens rugpijn, slechts een lichte stijfheid in de ochtend. Tijdens het proces van vernietiging van de tussenwervelschijf als gevolg van verplaatsing van de wervels, worden de zenuwwortels bekneld en treedt er pijn op. Afhankelijk van de locatie van de ziekte kunnen ze niet alleen in het achtergebied voorkomen. Vaak straalt de pijn uit naar het schouderblad, de borst, arm of been en kan er sprake zijn van hoofdpijn.
Een kenmerk van osteochondrose in de beginfase is ook dat de pijn intenser wordt bij fysieke activiteit en afneemt na rust. Zelfs na het aannemen van een comfortabele lichaamshouding voelt de patiënt zich beter. Pijnlijke gevoelens verergeren na onderkoeling, stress, langdurig verblijf in een statische houding, bijvoorbeeld tijdens het werken op een computer of tijdens het slapen op een oncomfortabel bed. Heel vaak worden bij osteochondrose stijfheid in bewegingen, spierzwakte en constante vermoeidheid waargenomen. De patiënt probeert een comfortabele houding aan te nemen waarin hij minder pijn ervaart.
Het belangrijkste teken van lumbale osteochondrose is pijn en stijfheid bij beweging.
Symptomen van lumbale osteochondrose
De meest voorkomende locatie van degeneratieve-dystrofische processen is de lumbale wervelkolom. Het is bestand tegen de zwaarste belastingen, niet alleen tijdens het bewegen, maar ook wanneer iemand lange tijd in dezelfde positie zit. Vanwege de sedentaire levensstijl van moderne mensen is het spierkorset hier zwak, dus elke overbelasting kan leiden tot de vernietiging van schijven of verplaatsing van de wervels.
Naast pijn en algemene stijfheid zijn er speciale symptomen van spinale osteochondrose in het lumbale gebied. Als de volgende symptomen zo nu en dan voelbaar zijn, moet u een afspraak maken met een neuroloog:
- onderste ledematen worden gevoelloos;
- de gevoeligheid van de huid is verminderd, er kan parese ontstaan;
- er wordt pijn gevoeld in de bekkenorganen, hun functioneren is verstoord;
- de patiënt kan niet draaien of buigen, zelfs tijdens het zitten wordt pijn gevoeld.
Symptomen van cervicale osteochondrose
Het is vooral belangrijk om te weten welke symptomen de patiënt ervaart bij cervicale osteochondrose. Soms wordt pijn in de nek immers niet eens gevoeld en zijn andere symptomen vergelijkbaar met vaataandoeningen die iemand met medicijnen probeert te behandelen. Als de destructieve processen in de cervicale wervelkolom niet worden gestopt, kan dit leiden tot verstoring van de bloedtoevoer naar de hersenen en zelfs tot volledige verlamming van het lichaam.
Daarom is het erg belangrijk om tijdig op de volgende signalen te letten:
- hoofdpijn die niet kan worden verlicht met conventionele pijnstillers;
- duizeligheid treedt op bij het draaien van het hoofd;
- pijn kan worden gevoeld in de schouders, achterkant van het hoofd, armen;
- het zicht verslechtert, vlekken of gekleurde vlekken zijn zichtbaar voor de ogen;
- er is gehoorverlies, tinnitus;
- tong en vingers worden gevoelloos;
- coördinatie van bewegingen is verstoord.
Bij cervicale osteochondrose worden vaak hoofdpijn en oorsuizen waargenomen
Symptomen van thoracale osteochondrose
Tekenen van osteochondrose in het thoracale gebied worden gemakkelijk verward met ziekten van de inwendige organen. En hoewel het belangrijkste symptoom rugpijn is, heeft het zijn eigen kenmerken. Patiënten beschrijven dit gevoel alsof de borst door een hoepel wordt samengedrukt. De pijn wordt intenser bij het in- en uitademen, dus velen schrijven deze sensaties toe aan hartpathologieën.
Bij thoracale osteochondrose zal de pijn intensiveren bij onderkoeling, waarbij u uw armen omhoog houdt, en ook 's nachts. U kunt last krijgen van gevoelloosheid van de huid, kippenvel en koude ledematen. Verstoringen in de werking van het spijsverteringsstelsel komen vaak voor.
Diagnostiek
Om complicaties van osteochondrose te voorkomen, is het erg belangrijk om een arts te raadplegen zodra de eerste tekenen verschijnen. Dit is bewegingsstijfheid en rugpijn na het sporten. Deze pathologie wordt behandeld door een vertebroloog of neuroloog. Een ervaren arts kan tijdens een onderzoek en gesprek met de patiënt een voorlopige diagnose stellen.
Maar sommige symptomen van de ziekte zijn zeer niet-specifiek en lijken op manifestaties van vele andere pathologieën. Daarom is differentiële diagnose erg belangrijk, wat zal helpen ziekten uit te sluiten waarbij zich ook vasculaire en neurologische symptomen ontwikkelen. Dit kan angina pectoris, hypertensie, maagzweer, pyelonefritis zijn. Het belangrijkste verschil tussen osteochondrose en deze is dat het een chronisch beloop heeft en zich langzaam ontwikkelt, met periodieke exacerbaties, en dat de pijn meestal afneemt met rust.
Maar zonder speciale diagnostiek is het nog steeds moeilijk om een juiste diagnose te stellen. Meestal worden hiervoor instrumentele onderzoeksmethoden gebruikt: radiografie, CT, MRI, echografie, myelografie en andere. Soms kunnen ook laboratoriumtesten nodig zijn. Ze zullen helpen bij het identificeren van de aanwezigheid van een ontstekingsproces en een toename van de calciumconcentratie in het bloed.
De meest gebruikelijke diagnostische methode in de beginfase van de ziekte is radiografie.
Radiografie
In de beginfase is röntgendiagnostiek vereist om de diagnose te bevestigen. Dit is de belangrijkste onderzoeksmethode voor osteochondrose. Het is het eenvoudigste en meest toegankelijke en heeft de minste bijwerkingen. Nadat de locatie van de pijn is bepaald, worden foto's van dit deel van de wervelkolom gemaakt. Ze worden meestal uitgevoerd in twee projecties: direct en lateraal.
Als de diagnose correct wordt gesteld, wordt dit aangegeven door de volgende radiologische symptomen: de afstand tussen de wervels wordt verkleind, er wordt atrofie van de tussenwervelschijven waargenomen, osteofyten zijn zichtbaar, er kan sprake zijn van vernietiging van wervelweefsel of een verandering in de vorm van de wervelkolom.
Myelografie
Dit is een complexere methode, kan bijwerkingen hebben en is niet voor iedereen geschikt. Myelografie is immers gebaseerd op de injectie van een speciale contrastvloeistof in het wervelkanaal. Dit kan een allergische reactie of zelfs schade aan het ruggenmerg veroorzaken. Hierna wordt de wervelkolom geröntgend.
Met deze methode kunt u het wervelkanaal onderzoeken en bepalen waar het is beschadigd door degeneratieve processen. Bovendien kan myelografie de aanwezigheid van hernia's in de beginfase bepalen.
MRI is een meer informatieve onderzoeksmethode en wordt daarom gebruikt wanneer differentiële diagnose noodzakelijk is.
Tomografie
Diagnose van osteochondrose met behulp van CT of MRI wordt minder vaak uitgevoerd, omdat deze methoden nog niet overal beschikbaar zijn. Daarom worden ze gebruikt in moeilijke gevallen, maar ook als het nodig is om osteochondrose te onderscheiden van andere ziekten. Maar met een MRI- of CT-scan kun je de wervelkolom en omliggende weefsels tot in detail onderzoeken.
Met deze diagnostische methoden kunt u de toestand van de bloedvaten, de aanwezigheid van hernia's, compressie van de zenuwwortels en de vorm van de tussenwervelschijven zien. Ze zijn noodzakelijk voor de differentiële diagnose van osteochondrose van osteomyelitis, ruggenmergtumoren, spondylitis, spondylitis ankylopoetica en syringomyelia.
Tijdige identificatie van symptomen van osteochondrose en de juiste diagnose ervan zullen helpen om op tijd met de behandeling te beginnen. Dit voorkomt de ontwikkeling van complicaties, verlicht de toestand van de patiënt en vermindert het aantal exacerbaties.